The Backstreet Boys & IK

Deze foto is gemaakt in 1996. Ik was 23 en werkte bij de Tina. Dit was de eerste keer dat ik The Backstreet Boys interviewde. In totaal heb ik ze iets van vier keer gesproken. Een belangrijk onderdeel van mijn werk was het interviewen van popsterren en acteurs. In die tijd waren The Backstreet Boys enorm populair, vooral bij jonge meiden.

Judith Munster: Al 30 jaar freelance journalist, sinds 2 jaar ook van Lourens Magazine

Op de redactie hadden we een grote ladekast met brieven van Tina-lezeressen. De één was fan van The Spice Girls, de ander van Destiny’s Child en weer een ander van Georgina Verbaan of Cas Jansen. Wat ik mocht doen als we de kans kregen om een beroemdheid te interviewen: een Tina-lezeres bellen en vertellen dat ze haar idool mocht interviewen. Aan de andere kant van de lijn: gegil, geschreeuw, ongeloof, op en neer springen... er kwam vaak geen zinnig woord meer uit.

Op de bewuste dag stelde ik de meiden eerst op hun gemak. Ze stonden op het punt om hun idool te ontmoeten en aan mij de taak om ze enigszins bij de les te houden. De meiden mochten zelf de vragen stellen en die namen we dan even door. Ook oefenden we alvast een beetje met het Engels. Op het moment suprême gingen ze, samen met mij en de fotograaf, de ruimte binnen, meestal een hotelsuite in Amsterdam of achter de schermen bij een concertzaal. De sfeer zat er meestal meteen goed in, de sterren deden hun best om er wat leuks van te maken. Na een kwartiertje, soms zelfs nog korter, was het alweer voorbij en kregen de Tina-lezeressen een dikke knuffel ten afscheid.

Daarna moesten de lezeressen altijd even bijkomen. Ze konden eigenlijk niet geloven wat er zojuist was gebeurd. Vaak kreeg ik een paar dagen of weken later een uitvoerige brief van ze om me te bedanken (en om de gemaakte foto’s op te vragen). Dat was voor mij de kers op de taart. Ik heb die brieven allemaal bewaard. Want ik vond het óók geweldig wat er was gebeurd; dat ik hun droom had mogen laten uitkomen en om hun reacties te zien als ze oog in oog stonden met hun idool.

Dit is één van de weinige foto’s uit die tijd. Mobiele telefoontjes waren er nog niet. En geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om popsterren te vragen of ik met ze op de foto mocht. Dat vond ik onprofessioneel en het boeide me ook niet echt. Achteraf vind ik het wel jammer. Anders had ik nu een foto gehad van mij en Beyoncé en met Justin Timberlake... Daar zouden mijn puberkinderen best wel een beetje trots op zijn. Denk ik.

Judith Munster