Het leven als speeltuin

Om nou te zeggen dat zijn leven één groot spel is, zou te ver gaan. Toch fantaseert Bastiaan Ragas er graag op los. In zijn laatste boek ‘Huisje, boompje, buikje’ en in zijn nieuwe cabarettheater productie ‘Zij is de baas’ filosofeert hij over de manier waarop wij met elkaar omgaan. Ook een thema in het programma ‘Zo zijn we niet getrouwd’ waarin hij samen met zijn vrouw Tooske stellen helpt hun relatie te redden.

Bezoek ontvangt Bastiaan Ragas het liefst in zijn kantoor. Hij zetelt op de derde verdieping van een grachtenpand in Leiden. Als de ramen openstaan, zijn op de achtergrond schreeuwende zeemeeuwen te horen. Daar heeft hij zijn eigen mannenbolwerk geschapen. Met een opgezette wolf, rode en zwarte bokshandschoenen, een donker houten bureau en oude prenten van Haarlem.

Allemaal ronduit stoer ogende parafernalia, terwijl hij absoluut geen macho is. Veel liever weet hij zich als vader omringd door vrouw en kinderen. Wel eentje die al dan niet bewust de spot over zich afroept door zich niet te conformeren aan de wens van velen hem in een hokje te stoppen. Zo is hij acteur, schrijver en theaterproducent, maar schuwt hij het ook niet af en toe iets heel anders te proberen. ‘Het leven is te kort om je tot één ding te beperken.’

Thriller
Bastiaan Ragas is druk. In september gaat één van de producties van zijn bedrijf ‘De Rode Boksbal’ in première. Ondertussen werkt hij als producer aan de ‘Oasebar’ met daarin Gerard Cox en Joke Bruijs, heeft hij contact met Mathilde Santing voor een theatervoorstelling met liedjes van Joni Mitchell’ en is hij bezig met het schrijven van een thriller.

Terwijl hij reddert met gezonde sapjes, thee zet en zijn bureau voor de foto opruimt, vertelt hij dat hij zich in de rol van producer en schrijver helemaal thuis voelt. Een hele nieuwe richting nadat hij bekend is geworden als zanger van de boyband ‘Caught in the act’. ‘Ik ben een zoekend mens en doe altijd veel verschillende dingen tegelijk. Wat dat betreft zie ik het leven als één grote speeltuin waarin ik elke keer iets anders wil proberen. Alhoewel ik jaren gezongen heb, doe ik dat inmiddels alweer tijden niet meer. De lol ging er een beetje vanaf. De muziekindustrie in Nederland is heel plat. Of je staat in de Ziggo Dome of in een casino covers te zingen. Daar zit weinig tussenin.’

Niet bewust
Dat hij zich nu vooral bezighoudt met thema’s als de relatie tussen man en vrouw is volgens hem niet echt een bewuste keuze. Hij schrijft erover in zijn laatste boek, het komt terug in zijn productie over een ambitieuze vrouw ‘Zij is de baas’ en is natuurlijk een belangrijk thema in ‘Zo zijn we niet getrouwd.’

Hoe ziet hij dat zelf? ‘Het is belangrijk en logisch dat de vrouw zich heeft ontwikkeld, maar veel mannen zitten daar niet op de wachten.  Ik zie de man als een soort labrador die rustig op de bank ligt en nu opeens op moet schuiven. Relaties zijn in dat opzicht erg interessant. Het was voor mij bij de opnames voor ‘Zo zijn we niet getrouwd’ echt een eyeopener dat velen het moeilijk vinden zich kwetsbaar op te stellen.’

Zelf heeft Bastiaan Ragas daar geen moeite mee. Hij gaat op TV zelfs zover dat hij zichzelf oliebol noemt wanneer hij moet uitleggen dat hij ook wel eens de plank mis slaat. ‘Ik ben vrij open en eerlijk over mijn gevoelens. Wel heb ik er een groot probleem mee als mensen mijn integriteit in twijfel trekken. Zoals Youp van het Hek in zijn column over ‘Zo zijn we niet getrouwd.’ Ik vind het ronduit hypocriet dat hij mij verwijt dat ik anderen gebruik.’

Moraalimam
‘Mensen van nu zijn opgegroeid met televisie en social media. Maar het belangrijkste is dat alle stellen achteraf blij waren met hun deelname. Youp als de nationale moraalimam trapt onze kandidaten, die zich ook heel kwetsbaar opstellen, als ‘verstandelijk gehandicapte imbecielen’ in een hoek en verwijt mij dat ik misbruik van ze maak. Dat is - laat ik het vooral voorzichtig zeggen - inconsequent.’

Wat hem ook opviel is dat alles dat uit de EO-koker komt bijna zonder twijfel met argusogen bekeken wordt. Reality-tv, zoals hij samen met Tooske maakte, past daar volgens velen niet bij. ‘Heel progressief Nederland roept regelmatig dat ‘die domme christenen’ terug in hun hok moeten, terwijl ze zelf bezig zijn met mindfulness en yoga. Iedereen conformeert zich. Als je naar de kerk gaat ben je gek, maar een klooster in Tibet is oké. Zelf gaan wij met ons gezin geregeld naar de kerk en hebben we onze kinderen laten dopen. Ik gun ieder zijn eigen invulling van het leven, laat mij dan ook het mijne hebben. Of zoals onze nationale volksfilosoof André Hazes zong: ‘Ik bemoei me toch ook niet met een ander.’

Kennedy
Zijn hang naar publiciteit als het gaat om het ventileren van zijn ideeën is gedeeltelijk te herleiden naar zijn enorme fascinatie voor de Kennedy’s. In zijn boekenkast domineert het Amerikaanse presidentengezin. ‘Hoe zij ooit aan de macht zijn gekomen, is onbegrijpelijk. En dan de manier waarop Kennedy zichzelf presenteert. Al die glamour. Het lijkt één groot spel.’ Bastiaan loopt naar één van de muren in zijn kantoor. ‘Neem deze foto waarop hij praat met een aantal zeemannen in Hamburg. Die is helemaal in scène gezet, zoals hij met die voet op de reling staat en zijn hoed vast heeft. Het is trouwens een origineel.’

In zijn laatste boek ‘Huisje, boompje, buikje’ speelt hij zelf ook met de werkelijkheid door sommige hoofdstukken als een filmscène in woorden neer te zetten. ‘Ja, misschien klopt het dat ik spanning ervaar tussen fictie en werkelijkheid. Ik vind het leuk daarmee te spelen. Daarom is het zo jammer dat het televisielandschap steeds vlakker wordt en er weinig ruimte is voor iets vernieuwends.’

‘Als een programma niet direct goed loopt, halen ze het alweer van de buis. Alles lijkt daardoor op elkaar. Ik zal daarom niet zo snel titels voor een theatervoorstelling opkopen die het op Broadway goed doen. Veel liever zoek ik de kracht van de acteurs zelf op. Gerard Cox of Anne-Marie Jung bijvoorbeeld. En dat zeg ik. Iemand die theater maakt voor diezelfde grote mainstreamgroep…’