Ja, ze mist Nederland wel, geeft Micky Hoogendijk (46) toe. Anderhalf jaar geleden verhuisde ze van Austin naar Los Angeles. Deze stad doet haar goed. Schilderen, gezond eten, wandelen over de groene heuvels met uitzicht over de oceaan: ze heeft haar draai gevonden in LA. Na bijna acht jaar in de Verenigde Staten is ze in sommige opzichten zelfs een beetje veramerikaniseerd. ‘Maar hoe langer ik weg ben, hoe Nederlandser ik me voel. Uiteindelijk wil ik weer terug.’

Dit voorjaar is ze voor even in het land voor de opening van haar tentoonstelling ‘Through the Eyes of Others’ in Museum Jan van der Togt in Amstelveen. ‘Het voelt als een thuiswedstrijd. Twee jaar geleden had ik mijn eerste solo-expositie bij Eduard Planting Gallery in Amsterdam, nu mijn eerste museale solotentoonstelling. Bijzonder eervol: ik moet mezelf af en toe even in de arm knijpen.’

 

Cadeau
Acht jaar geleden kreeg Micky van haar moeder een camera. Een cadeau dat zij met zorg voor haar dochter had uitgezocht. ‘Het moest perfect zijn. Alsof ze wíst dat die camera belangrijk voor mij zou worden’, herinnert ze zich. Haar moeder had een vooruitziende blik. Enkele maanden na haar overlijden in 2009 na een lang ziekbed, verhuisde Micky naar San Francisco.

Het duurde een poosje voordat ze hier met haar toenmalige echtgenoot Adam Curry een nieuw leven had opgebouwd. Om haar tijd goed te benutten ging ze iedere dag de straat op om foto’s te maken. ‘De nieuwe camera ging overal mee naartoe. Het was een liefdesaffaire. Al fotograferend had ik het gevoel dat mijn moeder toch een beetje bij me was.’

 

Bloedmooi
Christina Curry, de dochter van Adam en diens ex-vrouw Patricia Paay, poseerde veelvuldig voor haar lens. Een ‘bloedmooi meisje’, aldus Micky. Ook toen ze een jaar later naar LA verhuisde had ze aan modellen geen gebrek dankzij goede connecties. Het resultaat van haar jarenlange ervaring als model en actrice. ‘Ik ontmoette oude acteursvrienden die me vroegen om portretten van hen te schieten en ook bereid waren om naakt te poseren.’

Later ontdekte Micky dat zij met Photoshop gelaagdheid aan haar foto’s kon toevoegen.  Haar ‘My Ode to Damien’ (Hirst, red.) toont een jong meisje met grote ogen, flaporen en een bevreemdend gezicht waarop zij een diamanten masker ‘schilderde’ met haar digitale kwast. ‘Ik besefte direct dat dit anders was dan al mijn voorgaande werk.’

Die iconische foto vormt de basis van het werk dat Micky nu maakt. Haar portretten weerspiegelen de verborgen schoonheid maar ook de kwetsbaarheid van mensen. Ze werkt het liefst met natuurlijk licht waardoor de ogen extra goed uitkomen. In haar onderwaterseries staat de beweging van het
lichaam centraal.

'Taboes zet ik om in schoonheid'

Explosie
Aan haar werk liggen meestal ontmoetingen en dromen ten grondslag die uitmonden in een explosie van ideeën. ‘Vanuit mijn onderbewustzijn word ik getriggerd door iets dat ik vanuit mijn ooghoek zie. Vaak is het de blik in iemands ogen die me raakt. Zonder gêne stap ik op diegene af. Als ik ga slapen krijg ik dromen die ik later uitwerk op de set. Het is verbluffend hoeveel overeenkomsten die droomgedachten soms vertonen met wat zich werkelijk afspeelt in het leven van die persoon. In feite maak ik zelfportretten door de ogen van een ander.’

In Austin ontmoette Micky het androgyne model Garnet Rubio, wiens ongrijpbare verschijning haar direct intrigeerde. Andersom voelde hij zich onmiddellijk geaccepteerd door de onbevooroordeelde Amsterdamse. ‘In het Texaanse dorpje waar Garnet opgroeide was geen ruimte om openlijk gay te zijn. Hij droomde ervan om model te worden in New York.

Muze
‘Garnet werd mijn muze, terwijl hij mij zag als zijn leraar. Ik heb hem geholpen met zijn portfolio en fotografeerde hem tijdens zijn transitie van man naar vrouw. Op mijn portretten ‘Prince-light’ en ‘Prince-dark’ (foto’s links) lijkt hij rechtstreeks uit een ballet te komen dansen. Ik hou van diversiteit. Taboes zet ik om in schoonheid. Als een beeld vragen oproept, dan heb ik iets goed gedaan.’

Voor de nooit eerder vertoonde serie ‘Marriage’ liet Micky zich inspireren door de documentaire ‘The Artist is Present’ van performancekunstenaars Marina Abramovi. Indrukwekkend is de scène waarin zij in een lang gewaad op een stoel zit en mensen uit het publiek uitnodigt om simpelweg tegenover haar te komen zitten.

Micky: ‘Hoe vaak zitten we nu werkelijk tegenover elkaar, gekleed of naakt, terwijl we de tijd nemen om elkaar écht aan te kijken? Het effect van deze ogenschijnlijk simpele situatie is prachtig. De connectie tussen mensen, de communicatie of juist het gebrek daaraan, is de essentie van acteren maar ook van mijn fotografie.’

Opleving
Het gelijknamige fotoboek dat bij de tentoonstelling in Amstelveen verschijnt heeft Micky opgedragen aan haar moeder. Nadat zij door de artsen was opgegeven en met alle medicatie gestopt was, kreeg ze onverwachts een opleving. ‘Plotseling zat mijn moeder rechtop in bed met een glas wijn en nootjes om een bucketlist op te stellen.’

Eenmaal ontslagen uit het hospice ging haar grote wens in vervulling gegaan: een retrospectief van Micky’s stiefvader - de in 1984 overleden kunstschilder en fotograaf Roelof Frankot - in Museum Jan van der Togt. ‘Dankzij het enthousiasme van de toenmalige museumdirecteur Jan Verschoor opende de tentoonstelling in het najaar van 2007.’ Daarom is dit project voor haar extra persoonlijk: ‘Ik treed in de voetsporen van mijn stiefvader.’

 

Meer over Micky

Kunstfotograaf Micky Hoogendijk exposeerde haar werk de afgelopen jaren in Amerika, Turkije, Japan en Mexico. In  Nederland wordt zij vertegenwoordigd door Eduard Planting Gallery. Dit voorjaar opent in Museum Jan van der Togt in Amstelveen de eerste museale overzichtstentoonstelling van haar werk. Through the Eyes of Others’ is van 14 april t/m 9 juli  2017 te zien in het museum. www.jvdtogt.nl

 

Origineel artikel van 24 maart 2017