Het is een nijpende gewetensvraag voor veel ‘historiesnuivers’ met klassieke auto’s: de geliefde automobiel in originele staat houden met bijbehorende benzinegeuren en nostalgische motorgeluiden of toch onder het koetswerk een fluisterstille en ‘nul emissie’ aandrijving laten transplanteren?

Redactie: Rob van Ginneken
Fotografie: Rob van Ginneken, Schilder Electric

Bij de ware liefhebbers van klassieke auto’s komen de zintuigen riant aan hun trekken: de oogstrelende looks van het decennia oude ontwerp, het geluid van een ronkende verbrandingsmotor, het nostalgische gevoel van karakteristieke bediening en vaak tamelijk eigenzinnige rijeigenschappen, maar vooral ook de geur van oud leder in samenspel met de parfum van koelvloeistof-, uitlaat- en benzinedampen. In deze tijd van elektrische mobiliteit is dat een levenselixer voor de ware petrolhead. Maar de tijden veranderen. Steeds vaker maakt zo’n verzamelaarsobject een rigoureuze transitie mee. 

Is het automobiele heiligschennis of een eigentijdse manier om van je hobby te blijven genieten? Door je geliefde klassieker stadsgeschikt te maken? En echt dagelijks bruikbaar? Zeg het maar. In de autowereld wordt er stevig over gediscussieerd en krijgt menigeen vlekken in de hals (en andere gevoelige plekken) bij het idee alleen al. Feit is dat toevallige passanten steeds vaker verbijsterd staan te staren naar een klassieker die fluisterstil voorbij zoeft. Of zelfs aan een laadpaal is gekoppeld. Zeg een Citroën DS of oude T2 Volkswagen Bus. 

Nieuw fenomeen
Het is even wennen, maar ook nobele Britse automerken hebben het fenomeen al jaren geleden met kleine series opgepakt. Zo had Jaguar Land Rover Classic een E-type Electric voor een tonnetje of drie bijvoorbeeld. Ze haastten zich destijds om uit te leggen dat de bloeddruk van de liefhebbers op gezond niveau mag blijven: ‘We wisselen de techniek voor die van de I-PACE, maar doen dat zo dat je – als je wilt – alles weer naar originele staat terug kunt bouwen.’

Inmiddels is dat fenomeen vooral opgepakt door gespecialiseerde firma’s. In de USA bijvoorbeeld uitgerust met een Tesla aandrijf. En in Frankrijk kun je terecht voor aanzienlijk minder gesoigneerde Renault- en Citroën stadsautootjes. Ook met een smalle beurs haalbaar. De trend is niet te stuiten, zo lijkt het. Zeker nu steden hun stadscentrum sluiten voor alles, behalve ‘nul emissie’ voertuigen. 

Hightech autokunstenaar
In ons land zijn er specialisten als Schilder Electric. Bezoek hun werkplaats in het Noord-Hollandse Limmen en je ziet meteen dat ze van de ‘ambachtelijke’ maatwerkaanpak zijn. We ontwaren er allerlei klassiekers in diverse stadia van ombouw. Van Jaguar XJ tot Citroën SM, Kever en Volkswagen T2 Bus. Van Saab tot de stoere Toyota Land Cruiser J40. Noem die laatste de Japanse Land Rover Defender.

De hamvraag: waarom doen eigenaren dat? Het afsluiten van steden zal niet de enige drijfveer zijn? In dit geval letterlijk en figuurlijk? Menno Schilder: ‘Dat beslaat een heel breed gebied. Het hangt er bijvoorbeeld vanaf of het een zakelijke klant is of een particuliere. Zo hebben we een Land Rover Defender omgebouwd die zonder dieselronk en met ‘nul’ emissie het kwetsbare duingebied in kan. Maar je hebt het ook over klassieke voertuigen voor reclameprojecten, waarbij men wél schoon willen rijden en toegang krijgt tot meer locaties.’

Fiscale voordelen
Na de transitie wordt zo’n auto gekeurd door de RDW en krijgt op het kenteken de classificatie ‘elektrisch’. Saillant detail: dat verhaal kent fiscale en voor een bedrijf beslist ook representatieve voordelen. ‘De argumenten verschillen’, ziet Marco Schilder. ‘Zo zijn er mensen die al wel om zijn richting elektrisch rijden, maar de moderne modellen gewoon lelijk vinden. Op deze manier blijft het hún oldtimer, maar dan met eigentijdse techniek. We bouwen bijvoorbeeld ook klassieke campers om naar elektrisch, onder andere voor een verhuurbedrijf. Wij hebben veel ervaring met de iconische T2 Volkswagen Bus. Het helpt als je alle maten al hebt om de accubak uit plaatwerk te produceren. Als het meezit lukt zo’n ombouw daarom binnen drie, vier weken.’

Vaak ziet Schilder emotionele argumenten bij de klanten. Een oldtimerauto die van een familielid is geweest en speciale betekenis heeft. Zo bouwde hij een door vader in Tsjechië gevonden klassieke Skoda om. Die gebruikt de zoon nu voor dagelijks vervoer.

‘Kortgeleden heb ik een honderd jaar oude Citroën B2 gedaan. Ook die kwam van pa en wordt nu gereden zonder de bij zulke zeer vroege auto’s gangbare rookpluim. De rode draad is dat het meestal liefhebbers zijn en blijven.’

Zijn er grenzen? Komen alle oudere auto’s in aanmerking, zoals de onder zakelijke rijders en liefhebbers gewilde youngtimer modellen? De grens ligt voor Schilder ergens voor 1998. Om de simpele technische reden dat toen nieuwe Europese wetgeving is ingevoerd, onder andere met elektronische onboard diagnosetechniek. In combinatie met de ombouw naar moderne elektrische aandrijving een gecompliceerd verhaal. Wat dat betreft is het wellicht goed te horen dat diverse autofabrikanten deze tak van sport zelf ook gaan oppakken.

Kosten
Ter zake. Aan wat soort ombouwkosten moet je denken? Maatwerk als dit vraagt vooralsnog een vrij serieuze investering. Daarom stelt Schilder naar de wensen van de klant een pakket samen. Dat kan variëren van de gekozen aandrijfmotor - en natuurlijk ook het gewenste accupakket – tot extra eigentijdse snufjes. Veel daarvan wordt uit beproefde modules van grote automerken samengesteld. Tot Tesla aan toe en al dan niet in hergebruik. Zo zagen we op de werkbanken een krachtbron van een elektrische Nissan Leaf in opbouw, maar ook een knoeperd van een after-market motor. ‘Meestal kiest men voor 120 of 150 pk. Meer dan zat voor zo’n klassieker. Wat daarbij kan meespelen is aangepaste stuur- en remtechniek. Bij het laden mikken we op 22 kW aan een doorsnee laadpaal.’ 

Voorbeelden van gangbare auto’s? Bij de populaire VW Kever moet je denken aan zo’n 27 mille als kostenplaatje. De Saab 900 die we op de hefbrug zien zit op vergelijkbare hoogte. Een klassiek VW Busje ombouwen komt op ruim 40 mille, vanwege de grotere benodigde accu en de veelal gevraagde ruimere 300 kilometer range. Je zult het niet gauw uit de kleine kas neertellen, maar de eerlijkheid gebiedt te melden dat een vakkundige ‘normale’ restauratie soepel hetzelfde of veel meer zal kosten. Steeds vaker is het daarom een serieuze optie om de geliefde klassieker de eenentwintigste eeuw binnen te voeren. Zonder verlies van karakter. 

Al ga je het geluid en de geurtjes wellicht toch missen…

www.schilderelectric.nl