In maart van 2020 verscheen Date met een derde, de debuutroman van Cécile Ickenroth (1967). In juli was het boek reeds aan een tweede druk toe. Een ongekend succes voor een debutant. Ik mag met Cécile in gesprek over haar twee grote passies: het geschreven woord en muziek, en ik heb er zin in. Ik zoek Cécile op in haar praktijk aan huis in Vleuten-Vleuterweide waar zij vier dagen per week pianoles geeft aan jongeren en volwassenen. De prachtige klanken van de Lieder ohne Worte van Mendelssohn komen mij tegemoet. Het blijkt een van Cécile’s lievelingsstukken te zijn. Direct in de stemming stel ik Cécile mijn eerste vraag.

Onlangs verscheen jouw debuut Date met een derde dat goed werd ontvangen. Had je een dergelijk enthousiasme verwacht?

“Vanuit mijn inner circle had ik zeker groot enthousiasme verwacht, maar zoveel enthousiaste en positieve reacties van mij totaal onbekende mensen, vind ik heel bijzonder. Je kan je als auteur niet voorbereiden op de reacties, zeker niet als het je eerste boek is. Ook reacties van collega-auteurs zijn voor mij zeer belangrijk en daar heb ik veel aan gehad. Ik verwacht nog meer lezers te kunnen aantrekken met het e-book van Date met een derde dat binnenkort op de markt komt.”

Hoe is het verhaal ontstaan en hoe kreeg het vorm? Veel auteurs laten, al schrijvende, het verhaal vorm krijgen. Anderen bedenken vooraf een stramien en gaan schrijven rondom zo’n kader. Hoe werkte dat bij jou?

“Het verhaal vormde zich feitelijk tijdens een tweetal cursussen die ik volgde bij Inge van der Krabben (‘Korte verhalen schrijven’ en ‘Op weg naar een roman’). Daarin kwam onder meer aan bod welke ingrediënten er nodig zijn om een roman te kunnen schrijven. Gaandeweg kwam voor mij een verhaal boven drijven dat al langere tijd in mij rondcirkelde en dat precies aan de ‘voorwaarden’ voor een goede roman voldeed. Een duidelijk conflict, bijzondere personages, etc. Begeleid door schrijfcoach Inge zette ik een tijdsspanne uit en bepaalde 10 hoofdmomenten voor het verhaal. Daaromheen schreef ik de elementen voor een sceneketting en aan de hand daarvan ging ik scenes uitschrijven. De grote lijnen stonden dus min of meer vast en na een jaar was er een eerste versie. Die versie heb ik herschreven (beter gemaakt) en daar heb ik de tijd voor genomen. Omdat ik voelde dat ik iemand nodig had die van bovenaf naar het verhaal zou kijken en het naar een hoger niveau zou kunnen tillen heb ik de nieuwste versie voorgelegd aan redacteur Marjon Guljé. Zij hielp me om nog eens kritisch naar de opbouw van het verhaal te kijken en de zwakkere momenten sterker te maken danwel te verwijderen. In de zomer en herfst van 2019 heb ik alles op alles gezet om haar adviezen uit te werken en kwam ik tot weer een nieuwe versie. Marjon las het nog één keer helemaal en toen was het boek geboren.”

Naast schrijven, ben je op muzikaal gebied heel actief. Als je zou moeten kiezen: schrijven of muziek maken, wat zou dan je voorkeur hebben?

“Muziek- en pianoles geven zijn voor mij belangrijk en bepalen mijn bestaan al meer dan dertig jaar. Ik heb daarin dus enorm veel ervaring die ik niet verloren wil laten gaan. Bovendien vind ik het sociale aspect van lesgeven erg fijn. Toch moet ik zeggen dat ik van schrijven meer energie krijg dan van lesgeven. Het fijne van schrijven is dat ik dat in totale stilte kan doen en dat ik alles om me heen kan vergeten. Wanneer ik zelf piano speel ervaar ik dat overigens ook, maar ik speel niet zoveel omdat ik toch liever andere dingen doe en mijn oren na zoveel jaren lesgeven meer behoefte hebben aan rust. Dus als ik het mocht zeggen dan zou het toch een combinatie zijn van een paar fijne leerlingen én verder schrijven.”

“Music was my first love. Writing is my second. There is music in my writing.”

Wil je iets vertellen over jouw thuissituatie (getrouwd, kinderen etc)

“Sinds tien jaar ben ik gehuwd met een Brabander. Mijn man werkt als accounting specialist. We wonen in een fijn huis met een muziekstudio in Vleuten. We hebben weliswaar zelf geen kinderen, maar er komen wel met regelmaat kinderen over de vloer voor pianolessen. Zo blijven we op de hoogte van de nieuwste rages, moppen, films, muziek etc. Wanneer ik niet aan het schrijven ben én geen les geef, wandel ik graag in het buitengebied dat vlakbij ons huis begint. Verder doe ik aan Pilates en mediteer ik regelmatig. Bovendien ben ik altijd op zoek naar nieuwe boeken, ik houd publicaties goed in de gaten en noteer welke boeken ik wil lezen. Ik heb wel gemerkt dat ik, sinds ik zelf schrijf, anders ben gaan lezen.”

Waar en wanneer schrijf je het liefst?

"Als ik aan een boek werk, schrijf ik het liefst het eerste deel van de dag omdat ik dan het fitst ben. Begin van de middag is ook prima. ’s Avonds (en ’s nachts) ga ik niet zitten om te schrijven maar komen er wel ideeën bij me op, zodat ik soms mijn bed uit moet om dingen op te schrijven. Ook ideeën die overdag in mij opkomen, noteer ik direct. Ik heb een apart boek waarin ik blogs en korte stukken schrijf. Die korte stukken schrijf ik meestal meteen helemaal op; ze rollen meestal zó uit mijn pen. Soms is het alleen een onderwerp dat ik noteer zodat ik er later een stuk van kan maken. Dat hangt er een beetje vanaf waar ik mij bevind. Ik ben geen caféschrijver; het moet redelijk stil om me heen zijn. Meestal schrijf ik gewoon in de woonkamer aan de eettafel, met een boekje of laptop.”

In welke setting kreeg je de meeste/beste ideeën voor je boek?

“Ideeën voor mijn boek kwamen het meest tijdens het schrijven. Door in gedachten naar de plek te gaan waar een scène zich afspeelt, en dus echt daar te zijn, komen de details en de setting van het verhaal eigenlijk vanzelf. Als ik een scène schreef die zich afspeelde in een grand café, dan googlede ik naar een bestaande locatie. Ik koos er een uit, bekeek de foto’s en creëerde daarmee mijn beschrijving.”

Is er een volgend boek in wording?

“Er ligt op mijn tafel een prachtig schrift met ideeën voor een roman die zich afspeelt in Oostenrijk en Venetië. Een verhaal over klarinettist Florian die min of meer verloofd is met een meisje uit het dorp dat hij al zijn hele leven kent, maar die in Venetië een Iranees ontmoet waarmee hij een kortstondige relatie heeft. Hij wordt heen en weer getrokken tussen een huwelijk met zijn vriendin en het verlangen naar deze Iranees, Reza. Hij gaat op zoek naar Reza die plotseling uit zijn leven is verdwenen. De vraag is of hij hem zal terugvinden en of hij durft te kiezen voor een leven als homoseksueel. Ik heb al een paar scènes geschreven op de laptop. Naast deze roman hoop ik ooit een bundel te kunnen publiceren met mijn beste korte stukken.”

Lees meer over deze auteur op www.cecileschrijft.nl.

 

 

Tekst: Hanneke Tinor-Centi