Kunstenaar Niels Kiené, alias Salventius, staat bekend om zijn minimalistische portretten. Tekeningen die steevast zijn opgebouwd vanuit één lijn. Hij noemt zijn werk momentalisme. ‘Als ik teken, ben ik in het moment. Dat vind ik zo kostbaar.’

Wie de portretten van Salventius bestudeert, ziet dat het niet de lijnen zelf zijn waar het om draait. Juist de ruimte die overblijft is vaak het mooist. ‘Veel mensen vragen me: is dit nu een portret van een man of vrouw? Mijn werk is, zoals we nu zeggen, genderneutraal. Ik creëer een algemeen mensbeeld, de Homo Universalis. In het dagelijks leven ben ik onbewust heel erg gefocust op gezichten en vraag ik mij af: wat maakt een mens een mens? Wie veel reist weet hoe bijzonder het is om van ‘mens tot mens’ te reizen. Iedereen is anders en toch ook weer niet. Zo ben ik altijd op zoek naar de essentie van een gezicht. Mijn werk zou je kunnen zien als een kaart van de wereld, samengebracht door al die gezichten.’

De kunst van het nu 

Als hij tekent, is hij in het moment. De kunst van het nu, zo luidt zijn manifest. ‘Ik begin gewoon, waar het eindigt weet ik nooit,’ vertelt Niels. ‘Dat is het avontuur dat ik beleef, daar zit de kick. Net als in het leven zelf.’ Met de ‘one-line-drawing’-techniek legt hij zichzelf bewust beperkingen op. Het penseel even oplichten om het werk van een afstandje te bekijken, is immers niet mogelijk. ‘Ik dwing mezelf juist om in het moment te blijven, ik moet het met die ene lijn doen. En als ik een foute bocht maakt, kan er alsnog iets moois uit ontstaan, zolang ik maar op mezelf blijf vertrouwen. Vaak worden dat juist mijn meest dierbare tekeningen.’

Tattooportretten 

In zijn projecten onderzoekt Niels hoe zijn portretten zich kunnen lenen voor diverse doeleinden. Zo maakte hij recent miniatuurstoelen met de één-lijn-techniek, 3D-geprint. Ook legt hij zich toe op het maken van lichttekeningen, buiten in de schemering. Met een speciale lamp aan een steel heeft hij dertig seconden – de sluitertijd van de camera – om het beeld te creëren. Het summum van ‘momentalisme’. En dan zijn er over de hele wereld mensen met een ‘Salventius’ op hun huid getatoeëerd. ‘Te gek natuurlijk, die tattooportretten! Het idee dat mensen de rest van hun leven rondlopen met jouw tekening op hun lijf, vond ik in het begin heel spannend. Inmiddels ben ik eraan gewend en vind ik het vooral een enorme eer.’

Voorbij de schoonheid

Over de betekenis van zijn werk zegt hij: ‘We zouden meer in het moment moeten leven. Dat zijn we kwijtgeraakt, mede door de drang om alles maar vast te willen leggen. Doe die camera eens weg en kijk! Ik wil mensen uitdagen om voorbij de schoonheid te kijken, naar de mens achter het gezicht. De gedachte achter deze tekentechniek is ook dat we vaker op onszelf moeten vertrouwen.’ Inspiratie haalt de kunstenaar onder andere uit primitieve kunst. De mysterieuze Nazca-lijnen in Peru. Of de rotsschilderingen die het Arawak-volk achterliet in grotten op Bonaire. ‘Fantastisch, zo mooi! Mensen hadden in die tijd weinig middelen voorhanden en waren dus genoodzaakt om zich te beperken tot de essentie.’

 

www.salventius.com

 

Redactie: Natasja Admiraal