Proost!

Column | Martine Hafkamp

De feestdagen zijn lang en breed achter de rug en na een ‘dry January’ zal er door deze en gene weer de nodige drank genuttigd zijn. Daarom wil ik het hebben over ethanol. Ethylalcohol oftewel ethanol is de bekendste en meest voorkomende alcohol en wordt in het dagelijkse spraakgebruik alcohol genoemd. Het wordt gebruikt als oplosmiddel, biobrandstof voor open haarden en auto’s en in de drankenindustrie en wordt gemaakt door de vergisting van suikers welke voornamelijk gewonnen worden uit maïs en suikerriet.

Eind vorig jaar zakte de prijs van ethanol naar het laagste niveau sinds het begin van de handel in futures op ethanol in 2006. Dit ligt deels aan valuta-effecten, maar de voornaamste reden was de handelsoorlog tussen de Verenigde Staten en China. De Verenigde Staten waren tot Trump de knuppel in het hoenderhok gooide de grootste leverancier van ethanol aan China met 200 miljoen gallons per jaar. Dankzij de importheffingen van China op in de Verenigde Staten geproduceerde ethanol en op de grondstof maïs, verdween deze vraag als sneeuw voor de zon. Een deel van de Amerikaanse ethanol wordt daarom gedumpt op de wereldmarkt en daardoor daalt de prijs.

De lage prijs geeft speculatieve beleggers een kans aangezien deze waarschijnlijk slechts tijdelijk is. Alleen al vanwege steeds meer bijmenging van ethanol in benzine zal de vraag naar ethanol in de nabije toekomst (sterk) toenemen. In de Europese Unie is de bijmenging onlangs verhoogd van 5 naar 10 procent. In de Verenigde Staten was dit al 10 procent, maar Trump heeft verordonneerd dat dit 15 procent moet worden. In India, toch ook geen klein land, verdubbelt men de bijmenging dit jaar van 4 naar 8 procent. In 2022 moet dit naar 20 procent. China, dat een groot milieuprobleem heeft, wil in 2020 de ethanolproductie hebben verdriedubbeld. Hoewel de Chinezen zelf ook ethanol fabriceren uit vooral rijst, kunnen ze om de doelstelling te halen niet zonder de import uit Brazilië en… de Verenigde Staten! Brazilië en de Verenigde Staten zijn verantwoordelijk voor zo’n 85 procent van de wereldproductie van ethanol.

Brazilië gebruikt suikerriet voor de productie van ethanol, de Verenigde Staten maïs. In de Verenigde Staten is ethanol een politiek heet hangijzer. Dit gaat terug tot de oliecrisis in de jaren zeventig. Om minder afhankelijk te zijn van olie uit het Midden-Oosten, begonnen de Amerikanen ethanol bij te mengen in benzine. Dit was tegen het zere been van de lokale olie-industrie. De sterke olielobby ageert steevast tegen bijmenging van ethanol, maar tot op heden was dat aan dovemansoren gericht in Washington DC. Zelfs Trump, een groot fan van de Amerikaanse oliebedrijven, heeft zich laten overtuigen door zijn belangrijkste stemmers: de maïsboeren uit het middenwesten van Amerika. Met de presidentsverkiezingen van 2020 in het vooruitzicht zal hij zijn best blijven doen om hen te plezieren. Daarom moet er tegenwoordig 15 procent biobrandstof door de benzine in de Verenigde Staten. Ook de Democraten, die tegenwoordig de meerderheid hebben in het Huis van Afgevaardigden, zijn pro-ethanol maar dan uit het oogpunt van het milieu.

Ethanol zal de komende jaren dus een belangrijke plek innemen in onze benzinetanks. Overigens is het maar de vraag of ethanol werkelijk zo duurzaam is. De kweek van maïs en suikerriet neemt immers landbouwgrond in beslag waarop ook voedsel verbouwd had kunnen worden voor mens en dier. Daarom wordt er hard gewerkt aan een alternatief. Dit is ethanol van oogstafval, de stokjes en de blaadjes. Harkt u mee? Ik zeg proost. Laten we de glazen klinken.